Hayli zaman evveli Gece gözlü bir maşuk
Gönül penceresinden simsiyah baktı gitti
O ben miydi ben mi o, kim divane kim aşık
Cevapsız bilmeceyi aklıma taktı gitti


Şimdilerde fikrime yarım bir masal düştü
Ezberimde ne varsa halden hale dönüştü
Kime sual edeyim bu ne acayip işti
Söze dökeyim dedim dilimi yaktı gitti.


Ne sitemler ne ahlar ne serzenişler kaldı
Bir kaç tuhaf tesadüf gönlüme kaşık çaldı
Efsunlu bakışları sanki zehirli baldı
Gözlerime bakmadan Boynunu büktü gitti


Hüzün bulutu vardı başının üzerinde
Ayağı yere basmış yüreği ta derinde
Mihrabı yerle yeksan enkazi can içinde
Gemiler şöyle dursun denizi yaktı gitti


Canindan bir parçayı sıkı sıkı kavramış
Büyük hayallerine küçük harfle başlamış
Gözleri buğuluydu sanki biraz ağlamış
Yüreğime damlayıp içime aktı gitti


Gel diyemem gelemez esaret diyarından
Pişmanlığı dündedir korkmaları yarından
Yokluğuna göç etti canımdaki varından
Kapıyı biliyordu gönlümden çıktı gitti.

H.AYNACI