Zaman sabır taşıyken dinmişse içimdeki volkan
Ateşimi söndürmüş ne varsa yok saydığım candan
Silinmiş dahi olsa da zamanla bir bir yaşamdan
Varlığım yok saysada o ana tanıktır zaman

Ben kimbilir kaç defa sırılsıklam ıslandım aşk adına
Hüznümün gölgesini derin ekdim pişmanlık tarlama
Belki düşlerim teslim oldu gecenin karanlığına
Varlığım yok saysada o ana tanıktır zaman

Belki en umutsuzun hayrı umduğunda
Belkide en mutsuzun düşlerini dilerken dilek ağacında
Belki bir fasıl diye geçerken ömür bir niyete dönüşür
Belkide küllenmiş aşkın dualara kabul edilişidir zaman

Belki aya yakınlaşmasıdır aşkından güneşin
batışı
Belki gecenin sabaha doğru koşmasıdır aşkın
başlangıçı
Belkide göç ederken yürekler bir günden bir güne
Apansız sessizce ve içten içe yanmasıdır aşkın adı

Belki rüya bahçelerimde kilitli kalmış sandığım
Belkide geçikmiş bir eyvahla döner gelir anım
Belkide vakitsiz bir vedayla söner zamanım
Çünkü ben bir insanım ve her insan acemisidir aşkın