Tükenir bir gün bende kalan kelimeler .
Can çekisir ,ifsad olur kurduğum öznesiz cümleler.
Sözler mi bana içini döker
yoksa akletmez mi yazılan sözcükler....
.......
Kumsuz bir çöl misali
Tükenir bir gün tüm sözcüklerim.
Gönüller kurak ,çivisi çıkmış çaresiz ,yaşadığımız
dünya caddesinin
Yalanmış her şey kahrolası bu alemin .
Günler ,aylar,yıllar yavaşca tükenir âdemin ..
...

Dilim güzellikleri söyler selam eder sözcüklere .
Kalbim çirkinliklere perde.
dünya çölünde..
....
Derin bir suskunluk yaşıyorum .
Kalemim susacak diye içimdekileri âleme savuruyorum.
Nice acılar misafir oldu , gönlümü fütursuzca yordum.
Oysa çocukca düşlerim vardı benim .
Yüreğimde ilahi sevgim .
Mealim ise özüm ve dilim...
.....
Hazan kokan anılarım .
Kırgınlıklarım bir o kadar ağır
kararmış,yıpranmış sığdırmışım tahta bavula.
Güz türküleriyle harmanlayıp devam edecektim anılarla yoluma.
Suskunlukla bütünleşmek mulim değil huzur aslında.
İnsan kalabalıklar içindede olsa , çaresizce gideceği yer yalnızlık sokağı muktefa ...
.....
Yürek kafesime döneceğim
ama hangi yolla .
Okunmayan solgun çizilmiş yönleri belirtilmeyen bir harita .
Uyduruk bir şey bilmiyorum .
Definenin yeri burda mı saklı acaba?
Bir yaprağı kapatıyorum hayatımın nemli taraflarına .
Bulutları bazen saklıyorum kimse fark etmesin,
hayıflanmıyor düşüyorsa yanağımdan ...
Hüzzam makamı hayata acı katmış geçen zamanın yapraklarından
Yanımda olan sen ve sensizliğini hissettiren şarkımızı ben yine çalacağım..
Yine senli ,sensizliğe
Sarılıp hüzünlü şiirler yazacağım..
İsyanım , sitemlerim, çığlıklarım çaresiz...
Artık gönül kapıma vurma
Her daim kalacaksın her daim çaresiz ....

Meryem Karapınar