ERTELENMİŞ ZAMAN GÜLLERİ

Hiçbir mevsime sığmıyor başlangıç ateşleri
Harman türküsünü söyleyen sarı başaklar
Öpülen deniz mavisinde barış gülü martılar,
Seyre daldığım mayıs gülleri yükselen ateşti,
Kızıl kızıl güneşti göz kırpan renklerin üstüne
Enkazlar, yıkıntılar, yığıntılar yalnızlıklarım
Yaşam öykümde ertelenmiş zaman gülleri
Mayıs gülü kokan gülüşlerinde unutuluş
Ağırlığında ezildiğim, atamadığım, anılar
Sandığına sığamayan dolu özlemlerim…


Zaman ve değişim mayalanırken ruhuma
Yüreğimde yuvalanan, en kutsal aşkın
Sınavıdır ömrün sıvası, olgular ki şansıma.
Göğün hercai ışıltıları, denizde oynaşan dalga
Ağlamayı başaran gizil bulut kümeleri…
Açıklamasa da özündeki içeriği çok şey
Erteleme ne aşkı ne yaşamı ne de acıyı
Hele hele sevmeyi hiç erteleme, duyumsa
Bütün yaşananlar taptaze, deneyim dünyası
Eldesiz olsa da en iyi en güzel kalpte kalandır.

Şiirsel düşlerim, çocukluğum bir gül bahçesi
Gülşen’i aşk rüyası, güle keser tüm duyular
Güneşin doğuşu ertelenemez ki, özünü arar
Taç yaptığımız gençlik, morla dans eden çığlık
Zaman fırtınaya tutulsa, kanatsa da aşk pençesi
Battıktan sonra dikenleri, yüreklerde sevdalık
Ateşi önleyemeyen yanardağ, bir lav şelalesi
Akarken mevsimler kalpten sızan gül kokuları saçar
Ey kutsal yükseliş, ruhumun büyülü köşkünde
Ertelenmiş zaman gülleri, kucağında yıldızların…

GÜLŞEN ŞENDERİN