Henüz üç dört yaşında iken çocuğun
Anne, Baba diye bağırıyor sana
Bir söz söylemek, bir şey demek istiyor
Yüzüne kadar eğilip ellerini de sallayarak
Sana her çağırışında sen iteliyorsun onu
Git şuradan işine bak
Git başımdan deyip duruyorsun
Telefon veya Televizyon başında sen
Narkozlanmış gibi saatlerce,
Boş boş oturuyorsun.

Günlerin böyle geçiyor her gün
Çocuğa hep tıkamışsın kulağını
Filmlerde, dizilerde,
Sosyal medyalarda geziyorsun.
Her çağırdığında seni
Şimdi işim var dinleyemem seni
Git başımdan diyorsun çocuğa
Kendi elinle geleceğini
Huzur ve mutluluğunu eziyorsun

Ve henüz on yaşlarına gelince
Söz dinlemez oluyor artık evladın
Şikayetlerin başlıyor derinden derinden
On, on beş yaşlarında ise artıyor çilen
Dinlemiyor artık hiç bir sözünü
Ve sen hayatından beziyorsun
Söz dinlemez evladına bir çare için
Kapı kapı dolaşıp geziyorsun.

Bir muhasebe yapma zamanı
Al başını iki elinin arasına düşün!
Söyle sen dinleseydin
Kulak verseydin evladına
Alıp oturtsaydın dizinin dibine
Öğretseydin dini, imanı
Öğretseydin, Allah, Peygamber sevgisini
Öğretseydin edebi, ahlakı, sevgi, saygıyı
Öğretseydin anne babanın değerini
Lütfen söyle,
Bugün elini değil, ayağını öpmez miydi çocuk?
Söyler misin,
Seni üzmekte bugün,
Haklı değil mi çocuk?
Suçlu, ayağa kalk!

20.06.2022