Bir düş mektebi adeta içimdeki cennet
Cihat dolusu aşkın yankesici kâbusu
Sadece tırtıklar aşkı özlemle sırnaşık bir istikamet
Varsa yoksa yalnızlığın yüzünü yalar…

Hangi renksin sen, coşkunla saf tuttuğun
Taban tabana zıt sen ve ben
Biz olmaya meyletmedik asla
Yine de sizli bizli konuşmayı sevdik hep
Şeceresi özlem olan aşklara kucak açtık
Hiçlik makamında sevdik ve aralıksız şakıdık
İhtimamla sevdik seveli
Nice yeis dünde kaldı
Mevsimlerden yâd ettiğimiz özlemi
Nasıl ki şerh düştük bu imkânsız aşka…

Mizacı hüzündü mevsimin
Defolu yüreklerimiz ve tinimizde saklanan
Ne çok coşku ve heyecan
Yüreğin mefkûresi saydam bir mehtap
Kükreyen göğün şimşekleri
Bizi bize sunan
Bizi bize düşman kılan
Hiçliğin terfi ettiği en yüksek makam.

Coğrafyalar aştık aşalı
Cinnet geçireceğimiz cenneti vatan edindik edineli
Maviden esvabı göğün
Çıtkırıldım yürekte saklı nice hikâyenin
Hep yarım kalmışlığı
Saplandı ok gibi en derine
Dilemması mevsimin
Aşksa en diri menkıbesi ömrün
Zihinler yorgun ruhlar tutkulu
Kazık mı kakacaktık sahiden dünyaya?
Miadı dolmuş hayatlar ve soytarı gülüşler
Miski amber kokması gerekirken gecenin
Söktük dikişlerini göğün bir bir
Didikledik sevecen sözcükleri
Aşkın havsalasından taşan bir nehri
Şiar edindik şair vasfımızla
Tembihlendik de dünden
Temize geçercesine ömrü şiirlerle yıkandık
Sözcüklerse şanımızdı…

Ölü imgeler ve yampiri virgüller
Bazen bozguna uğradık
En devasa ünlemdi aşkın ünlediği
En kodaman ayraçtı yüreğin hüzünlendiği
Hele ki yok mu o köşeli parantez?
Taban tabana zıt olsak da seninle
Tam teşekküllü yüreklerde sevgiyi eskittik
Eksildik eksileli artı haneye öykündük
Ve işte aşkla özlemin öz alt kümesi
Hasret dolu na’şımızı şartladık sözcüklerle
Abesle iştigal hangi cümleyse
Sadece sustuk gün bitiminde.

Gün de bitmişti şiir de
İklimlerden yazın esintisi
Sancılı bir ömrün şifa reçetesi
Elbet aşk elbet şiir elbet özenti gülüşleri
Konduramadık hüznün yüzüne
Maskeler takmadık ne de olsa sevgiydi merhalemiz
Öykündüğümüzse sadece huzur ve sevgi
Körelen karanın
Körelten şeytanın
Çok uzağında tutuştuk aşkın kıvılcımları idi madem
Bizi bir arada tutan
Ve bir şiirden fazlasıydı yazılan
Yaşanandan da fazlası şanımızla düştüğümüz bu aşk
Kıblede saklı kayıpların esareti
Miadı dolan sözcükler nasıl ki kaskatı kesilmişti
Ve işte d/ağlandıkça yürek
Diri kalmanın ta kendisi
Mademki sevdik ve şairdik
Fazlasına ne gerek…


DOSTLARDAN İNCİLER...


evet hiçlik makamında sevdik ve aralıksız şakıdık
yüreklerimiz defolu muydu
değil miydi bilmem ama
tinimizde saklananların hiç bir günahı yoktu
çünkü biz şiirler de aradığımız sevgiyi bulduk
şiirlere sırtımızda ki yükleri döktük.......DÜŞLER SIĞINAĞI ÇOK TEŞEKKÜR EDERİM