Bakarken aynalarda,gençlik yüzüme,
Düşecek çizgileri,hiç düşünmedim.
Hep hayâller kurarak,bıçkın halime,
Gelecek günlerimi,hiç düşlemedim.


Tarağım altındanmış,ne işe yarar ?
Saç ormanı çöllenmiş,ben düşünmedim.
Aynalara sitemkar,gözler saç arar,
Seyrelirmiş telleri,hiç düşlemedim.


Hep siner’di tenime,bahar kokusu,
Kırış kırış tenimi,hiç düşünmedim.
Kadifemsi yumuşak,tenim dokusu,
Bozulur mu diyerek,hiç düşlemedim.


Hazan yapraklarına,dönmüş gibiyim,
Hep baharlar yaşadım,güz’ü bilmedim.
Şimdi tarih öncesi,ören yeriyim !
Kendi harabatımı,hiç düşlemedim.


Hayat iniş,çıkışlı bir merdivenmiş,
Yorgunluk ve yılgınlık,nedir bilmedim.
Gün gelip de dizlerde,takat kesilmiş,
Asa ile bastonu,hiç düşlemedim.


O merdiven’de kaldı,ne varsa güzel,
Zamanın akışını,nedir bilmedim.
Çıkışı çok renkliydi,seyri çok özel,
İnişi çok betermiş,hiç düşlemedim.


Hak’kın verdiklerine,kim sual eder ?
Kader deniyor buna,hiç düşünmedim.
Yıllar alır gençliği,tüketir gider,
Çok zorluymuş merdiven,hiç düşlemedim.


Tuğal KÖSEMEN
15.Haziran.2022