1
Yorum
10
Beğeni
5,0
Puan
409
Okunma
Tutun beni tutun hayallerim düşüyor
Hevesim kırılıyor, umutlar zal oldu
Zülm doldu avuçlarım dualar olmuyor
Bir çuval toprağım kimse ot ekmiyor
Tutun beni tutun dilim yoldan çıkıyor
Onca din bir olan Allah’ı bulamıyor
Kıyamlar secdeler artık nefse kadar
Canına dokunduğun yerde ifrit bitiyor
Tutun beni kör olayım bu tiyatroda
Pazarı kuruldu, ayetler tezgâhlarda
Alan şöhret, alan devlet, alan pir oldu
Ben yaşadım, almadım zülm şiar oldu
Tutun beni tutun çıkıyorum serden
Perdeler değişiyor, geçiyorum kendimden
Muhtacım, oda, yalnız sana olsun ….
Zindanlar değil,sen geçiyorsun şiirden
5.0
100% (4)
Şiirin sahibi
Cevap Yaz