Yalnızlığın hecesi şiirin yazamadım
Kanat açsam yabandı ıssızlığımda valsın
Çıktım merdivenleri göklere uzamadım
Çemberinde gül oya sefası süren gelsin

Şiirin yazamadım yalnızlığın hecesi
Ay sarhoş sızamadım karanlığın ecesi.

Doldurdum şişeleri mürekkebim mavidir
Yalnızlığın kitabı göklerine yazılır
Divanesi şiirler gül gönlünün evidir
Kapısı gözlerinden damla damla süzülür.

Yazılır göklerine yalnızlığın kitabı
Dikenindeki güle bülbül olur hitabı.

Dansımı süsleyensin çabucak geçmiş zaman
Çöllere sorulur mu susuzluğun manası
Ağıtların öyküsü tuz basmış yara yaman
Düşerken duvarlara gölgelerin anası.

Zaman geçmiş çabucak dansımı süsleyensin
Kaynayan gözelerin ırmağım besleyensin.

Sığındığım son liman tabiatım anamsın
Yeşerir mi bağrında serilse tohumlarım
Karmışsın bedenimi çamurumsun mayamsın
Aç açıkta bırakma gün doğar kıvanç arım.

Tabiatım anamsın sığındığım son liman
Üşüyorum koynunda sarıl yüreğine ban.

Yalnızlığın şahısın evrenleri kurarken
Aradım sonsuz sevgi erişmekti Mevla’ya
Sualini kendime aynalara sorarken
Bahtı yazdın kutsalım değişmem güneş aya.

Erişmekti Mevla’ya aradım sonsuz sevgi
Hoş seda şiirlerim hislenir alkış övgü.