Dünyanın beşiğin deyim bırak kırsınlar
Kolum kanadımı çok muhabbet
İsteyen kim çok güzel diye itiraf
Edebileceğim biri olmadı ki
olduysa da zulüm oldu adı olmadı
Anla işte veya yeryüzünde tek çelmeyle
Kirli sularla bırakılan kurban canım

Kaldımı devamında insan göremiyorum
Dürüst sadık namuslu bir o kadar da
Açık sözlü bırak dut pekmezi kıvamında
Açsın orucunu yaşasın yüzünü yıkasın
Olsun sabunsuz olsun cildin ne önemi var
İsteksiz günler Başlasın günler ağarsın

Gelmez olaydım isyan etmiyorum çelişki
İçindeyim doğduğum günü arıyorum
Felek diye bağırıyorum sadece
Kaç yıldır yaşıyorum kaç asırdır
Bir bileni yok ki hesaplamalar yanlış
Benliğini yitirmiş beden Nuh’un gemisi

Hikayelerden örnek yeryüzünden
Geçiyor vardiyalı olarak komuta
Kademesi kendisini tayin ediyor
Emrinde milyonlarca insan var
Helak olanlara dokunma ondan
Bir silsile düşün bir tokat yani bir sille

Gelmez olaydım aynı kaderi
Paylaşmaz olaydım insanlığı
Suçlamıyorum kendimi zincire
Vuruyorum sadece gelmez olaydım
Yar var dediler küflenmiş yaralara
Merhem arar iken yenilerini eştim
Gelmez olaydım görmez olaydım
Nuhani gemi de olsa aşka mürekkep
Yağıyor ve ben o şemsiye’yi
Hiç açamadım


İbrahim KANDAMAR
10.02.2007