Devri dönen toprak altı kokusuyla geçiyor son zamanlar, canı acıyan canı acıtılan insanların yanyana olma çabası. Taziye evlerinde beklenen kalabalık okunan Kur’an-ı Kerim ayetleri bir rahmet çok şey demek boynu bükülen geride kalmışlar ağıtlarını bünyelerine sığdıramıyor, sandalyeler dolup boşaldıkça teselli sözcükleri dünyalık meşkaleler ile bütünleşiyor, görmek istenilen sevdiklerinin yokluğu bir başka koyuyor adama, Yemek saatini bekleyen nedime kullar o anda
orada olduğunu kanıtlama gayretinde, peki ya olanlar bilmezler mi? hayır dua bir anlık değil tüketilen lokmalar kurtuluş değil, elbette sunulan yemekler ölmüş ruhlara şifadır, peki ya başucu boş kalan isimli mezarlar; evet şifadır toprak kokusuyla geçiyor son zamanlar. Tabut tutan eller yangın yeri vefa’dan yoksun pişmanlıklar da cabası, musallaya uzanan geçirmiş canlar helallik dua bekler moral bozan düğünler orkestra sesiyle ikiye katlanan ağıtlar, kaybedilen manevi değerler iliklere kadar hissedilen yalnızlık vede daha niceleri diğerleri...

İbrahim KANDAMAR
08.01.2024