Buymuş meğerse nasibime düşen
Buymuş demek ki ellerimden gelen
Bilmedim
Dönüşü olmayan bir yoldu bu
Bilmedim
Genzimi
Her sabah yakan o tozun benimle çoktan barışık olmasını
Harcın betonun tuğlanın o meşhur helal ekmeğin ellerime bulaşan kirin
Akşam olunca
Sırtımı sıvazlayan kamburumu
Bağrıma bastığım bir şey gibi önemsedim

Buymuş meğerse yaşıyor gibi görünmem
Buymuş
Kemikleri dokuz yerinden kırılın bir babadan çıkan ses
Bir cinayet türküsü gibi kulaklarımda
Buymuş çocukken ölmenin doğurduğu şey
Ölümün sahiden ölüm olduğu yaşların arasında savrulup gitmem

Sektenin üstünde buldular beni
Paslı çivileri düzeltmekle uğraşırken
Ben
Edilmiş bir merakın hüzünlü sonuydum
Boyuna çarpışır dururdum hayatla
Genç ve hala yaşamak istiyorken
Herkesten önce ben önce ben
Umudumu boğazladım
Annem ölünce
çok üşüdüm çok üşüdüm çok üşüdüm

Ömer Altıntaş