BİR ŞİİR YAZAMADIM

Şiirler yazmak isterdim
Doğadan, havadan sudan
Çiçeğe, böceğe dair.
Ağaçlara, çayır çimerlere
Derelere tepelere dair;
Yazamadım…

İç içe yaşadığım bütün varlıklardan
İçime dolan başka ‘iç’ler var içimde içimle boğuşan…
Alıp götürürler beni;
Renkten, kokudan, sesten uzağa,
Öze götürürler…

Rüzgârın esişi ürpertir,
Yağmur bereketi hatırlatır,
Islatır, üşütür beni.
Kar hayatı, canlılığı hatırlatır
Toprağın yenilenmesini…

Baharda çiçeklerin bin bir rengi
Renklerin dansını,
Dansların hikmetini hatırlatır.
Renk cümbüşünün nereden geldiğini
Arıların sesleri, rotaları
Bana bir sırrı hatırlatır.

Bilinen bilinmeyen
Büyük küçük bütün böcekleri
Kuşların varlığı,
Hayrete düşürür beni.

İnsanlar…
Her biri farklı
Her biri bambaşka bir dünya
Başka âlem…
Her birinde bin bir sır…

Her canlıda başka âlem
Başka sır…
Yaratanın hikmetinde yoktur sınır.

Ben yazamadım bir şiir
Doğaya, çayır çimene,
Börtü böceğe dair.
Başıboş hülyalara dalamadım.

Rüyalarım bile alıp götürdü beni
Rüyaların hikmetine,
Sırrına varamadım.

Ben bu dünya ikliminde
Dünyadan zevk alamadım.
Dünyada, dünyalığa dair
Bir şiir yazmadım.

Hikmetini aradım her nesnenin
Hikmetli bir söz yazamadım
Bu dünyaya dair…
Dünyalık bir şiir yazamadım…

14.05.2010