İstanbul, seni senden olmayanlar bilemez!
Sen ezelde de Türk’tün, hem ahirinde de Türk!
Senden olmayan asla, senin için ölemez;
Sen özünde de Türk’tün, müzahirinde de Türk…

Senden olmayanların, canı çok tatlı belli!
Onlar, ya özürlüdür veyahut ta bedelli!
Yönetimin içinde, hepsi de kelli, felli!
Sen özelde de Türk’tün, zevahirinde de Türk…

Bu vatan dönmelerle, kazanılmadı bilin!
Sanmayın ki göklerden, taş atan ebabilin!
Kim dedi vatanımı, tam ortasından bölün;
Levh-i mahfuzda Türk’tün, mefahirinde de Türk!

İpek yolunun en son, durağıydın İstanbul!
Dön, dolaş bu dünyada, varsa bir dengini bul!
Hangi gönül görüp te, etmez ki hüsn-ü kabul;
Sen pahaca da Türk’tün, cevahirinle de Türk…

Ne çok oldu İstanbul, sana gönül verenler!
Ne canları yurdunda, kara yere serenler!
Sonunda Türk’le doldu, evliyalar, erenler;
Sen yazgınla da Türk’tün, esatirinle de Türk…

Peygamberin övüncü, fetihle Türk’ün oldun!
Türk’ün asil kanına, can veren zerkin oldun!
Yedi düvel saldırdı, sen Atatürk’ün oldun;
Evvel-ahirde Türk’tün, necm-i sahirde de Türk…

Karaman-2022/06

Halil Şakir Taşçıoğlu

SÖZLÜKLER:
Necm-i sahir: seher yıldızı…
Müzahir: arka çıkan, destekleyen, yardımcı…
Mefahir: övünç kaynağı, iftihar vesilesi…