Her şehirde vardır makber mutlaka,
Kabristanlar huzur verir insana,
Mermerden evleri başlarda tahta,
İnsanın son yurdu olur Kabristan.


Kimi sabi ölmüş kimi de yaşlı
Başında okurlar gönüller yaslı,
Ses seda yok sanki dilleri paslı,
Mevtanın son yurdu olur Kabristan.


Ahrete Mahşere yoldur çıkılır,
Sırata Cennete burdan varılır,
Kimi geniş yatar kimi sıkılır,
Canların son yurdu olur Kabristan.


Mezarcı gün boyu mezar kazıyor,
Umrunda mı dünya tütün içiyor,
Ölüye hayrı yok para istiyor,
Kulların son yurdu olur Kabristan.


Hergün buralara gelir cenaze,
Hepsi de giriyor o dar kabire,
Yürekler kan ağlar yanar içlice,
Herkesin son yurdu olur Kabristan.


Annem babam kardeş yatarlar sende,
Elbet varacağız bizi de bekle,
Kim bilir tahtamız biçildi nerde,
Cümlesin son yurdu olur Kabristan.


Kabire bakarım sessiz yaşarlar,
Kimi rahat olur kimin sıkarlar,
Karanlık gecede nasıl yatarlar,
Hayvanın son yurdu olur Kabristan.


Aklıma gelirse uykum hiç gelmez,
Yolları bilmeyen Cennete varmaz,
Aşkına ereni Mevlamız yakmaz,
Dostların son yurdu olur Kabristan.


Mezarı görünce hallerim şaşar,
İnsan dar kabirde yalınız yaşar,
Girende kalır mı kalmaz akıllar,
Evliyam son yurdu olur Kabristan.


Rabbimiz korusun korkarım ondan,
Canlar rahat olun korur Yaradan,
Namazı güzel kıl sen Hakka dayan,
Hüdayi son yurdu olur Kabristan.

29.05.2022//KIRIKKALE
HİDAYET DOĞAN OSMANOĞLU
Tc.Kül.Bak.Halk Şairi