Sorular denizinde boğulmadan
atlıyorum endişenin kıyılarından
gözümü kırpmadan
çember olup içine çekse de girdaplar
bir balığın karnında üşüyor akşam
gün suya batarken şive dağıtıyor ışıklar.


Koalisyon yapıyor inatla şarkılar
ağlıyorum yağmurları ıslatana kadar
müsaade deyip bir sigara yakıyorum
kafiye kaygısı taşımayan
yaşama yaslanarak.


Damla damla düşüyorum
yarının kirpiklerinden
dört ucundan çekiştiriyorum an’ı
beşik gibi sallansa da dünyam
düş’ün bitişiğinde odam.

Temize çekemiyorum bir tek ayrılığı...

Soruyorum kendime
ölümden daha hayati ne olabilir ki diye
İçimde gümbürtüye gidiyor
masum binlerce basamak.


Sesindeki ışığı öpüyorum
çağ yangınlarının
kaçamak gözlerle bakıyorum
elimdeki fotoğrafa
uçurumların derin oyuklarında
boyun büken bir çiçeğe yeniliyor yüreğim
bir çarpı işareti koymak istesem de
çelik kıvılcımları yakıyor içimi.


Bekleyişlerde büyürken sevgim
çevriliyorum bir mevsimden daha geri
acıların musalla taşında açık kalıyor ayaklarım
başımı döndürüyor bir namazlık saltanatım
sonsuz yolculuğa uğurlanmadan önce
bir avuç toprak alıp
atamıyorum üzerime...


Okumayı yeniden sökecek
şafak biliyorum.
sabah ezanında hece hece
başka ellerde
ucuz romanlar yazılacak
nar sözcüğü geçen cümlelerde.


Neden...
Neden, açar durur
yazdan kalma hüzünlü bir çiçek içimde.
üzerimi örten çalılıklarda
neden kıpırdanır durur aynı şiir
rüşvet bulmuşcasına gülümser kalemim
neden kimsesiz bir kıyıda kabarır gel-git’lerim
neden sayfalarca üşürüm kırık dökük anıya
soluk bir hüzün neden sızar
mezar karanlığında penceremden
neden koynumda yatar gölgesi küstüm otunun.


Yanıta susamış suskun yollar çekilirken gözlerimden
Yorulurum tebessümü yüzüme çizmekten
Bekleme salonu yok mutluluğun...


Harmanlasam yüreğimi yeniden paylaşırken
yinelenen şarkıda bir tek seni sevdim ben derken..!


Ferdaca