7
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
928
Okunma
-şimdi bıraktım kendimi yanına...
Ve ben söylüyorum, kendimi:
Üstelik aynı bulutun altından atıyorum, gözyaşlarımı...
Sokaktaki insanlara bırakıyorum, farkımı.
Gülümsüyorum, en “sen” olan yanlarımla...
Biraz sen gibi, aynalara küsüyorum...
(yazmasam da hep yaşasam seni, nasıl olur ki...)
“elbette” seninle olmanın onurunu, taşıyorum.
Biliyorum, en az sende sevdin, bendeki seni...
Yürürken sırtımda taşıdığım gölgeni,
Ve gökkuşağından fırlattığım renklerin şöleninde,
“çok sevdim seni...” “sevgi”li(m)
(ve şimdi daha da çok sevsem seni...)
“Aşktır; sevgiliye bırakılan yerin tamamı...”
Emre onbey
Şiirin sahibi
Cevap Yaz
