Karşıyaka İskelesi

Geçerken barikanın önünden
İskeleye doğru
Bir sevgili gibi alır  kollarına
Denizin yosunlu kekremsi kokusu

Herkes kendi bildiğince yürür
Oryantal kalçaları Kısacık etekleri
İğne atsan yere düşmez
Sözleşmeden buluşmuş gibiler


Gemiler gider martılarla
Salar oltasını balıkçılar rüzgara doğru
Tramvay geçer Çın sesiyle yalıların önünden
Barlarda kimliği belirsiz kişiler


İzmirli doğmadım
Bu yüzden görmüyorum çocukluğumun ağrılarını
Gençliğim geçmiyor önümden
Ne kaybettiklerim var
Ne kırılmış şişeler gibi umutlarım
Yinede bırakmıyor yakamı
Geçmişim, zehirli anılarım


Geçerken barikanın önünden
İskeleye doğru
Hep Yeni bir şey
düşünüyorum kardeşim
Doğuştan  izmirli gibi yürüyor muyum
Yoksa anlaşılıyor mu Ankarada doğduğum

Yolcularla inerim martılarla  alsancaktan karşıyakaya doğru
Seyrederim denizi 
kalabalığı insanı
Sokak sanatçılarını
Keşke derim sende olsan
Çıkıp gelsen ankaradan

Hatırladın mı eski günleri
Çoğu zaman yol parasına tost alır
Eve yürüyerek giderdik
Uzaydan bilimden konuşur
Dondurma yediğimizi hayal ederdik

Ama çocukluğumuz giden bir gemi gibi
Biz iskelede bekleyen  yolcu.
Ya o gemi yolcusunu unuttu
Yada biz kaçırdık seferi
İki çocuk hâlâ bekliyoruz
Yeniden gelecek bir gemiyi