Nice fakir yoksul yaşar Yuva’da,
Ne anası vardır ne de babası,
Pazarda elinde el arabası,
Dostlarım ağlaşır fakir çocuklar.


Anası ölünce analık gelmiş,
Çocukları olmuş onları sevmiş,
Analık koymamış yaramaz olmuş,
Bir köşede ağlar garip yavrular.


Babası ilgisiz işte gücünde,
Çocuk nerde kalır gelmez fikrine,
Okula görürler acır haline,
Beslenmesi yoktur ağlar çocuklar.


Sabah yemek yemez okula gider,
Sevgisiz saygısız olur derbeder,
Arkasında olmaz analık peder,
Bataklıkta büyür ağlar yavrular.


Analık çok zalım baba bakmaz ki,
Soğuk kışta bile soba yakmaz ki
Pırasadan gülle sümbül çıkmaz ki,
Gizlide gece de ağlar çocuklar.


Yuva’da büyüyor sessiz sedasız,
Hasta olur bazen kalır kimsesiz,
Sanırsın yetişkin kalmış çaresiz,
Kocaman yürekli olur yavrular.


Kiminin anası ölmüş kazada,
Kiminin babası kalmış savaşta,
Kimi canlı çıkmış anne karnında,
Mevla nasip etmiş yaşar çocuklar.


Nice çocuk vardır yalnız Yuva’da,
Esirger onları şol Yüce Mevla,
Hüdayi der Rabbim onu bağışla,
Cennetine girsin masum yavrular.

21.05.2022//KIRIKKALE
HİDAYET DOĞAN OSMANOĞLU

Tc.Kül.Bak.Halk Şairi