Masumiyetin gözlerindeki ışığı talan eden zaman celladı,
Sürgünlerinde kangren olmuş aymazlıklarla yol alırken.
Karanlığında harem kurmuş, kara kaftanlı masonları,
Çalıp gittiler bütün masum çocuklukları..
Kırbaçları şaklardı düşlerinde şahlanan tayların,
Sessizliğe bürünen suspus olmuş, paslı bulutlara vurgun
Okyanusun bile mavisini soğuran hayat zindanı..
Kaç volta attı kim bilir, şakaklarına perçinlenen beyaz sırmaları dökercesine..
Kaç bin yıl daha parçalanacak, anadan üryan ar bulutları, kaç dar ağacı kurulacak ahlakın gölgesine..
Yitirilmiş ağusu soğuturken nefesi minik bedenlerin.. Ömrün boynunda yağlı urgan, adına zevce derler.
Sorgulamazlar ki , bir koca çukurdur dünya denen.. Her aydınlığın peşinde bir karanlık ve her karanlığın peşinde sürek avıdır bir aydınlık..
Yine yeşerir elbet, kökleri kangren olan filizler, temizlendikçe zihinler.
Aşkı tende değil de özde görebilenlerle kurtuluşa erer bir gün..
O gün aydınlanır gerçek hayat denen bu alemde.. DDD
Derya Dender 21 Mayıs 2022…. 15:31