YAS MEVSİMİNDE, ÖZETLE O TANIR !

Ölen ruhuma bir yudum nefes gibiydi, kalemin göz yaşları.

Aktıkça harfler zihnimden, şifa buldu yitik ömrüm !

Hayatın son deminde, gönül soframa oturan umut...

Hep bir eksik kaldığım, doyulmayan yaşama dargın dağınıklığımdan,

toplama sevinçleri biriktiriyor oldum her fırsatta..



Bir nebze huzura bile aç kaldık.

Ne yazık!

Lakin kimsenin yarınlarına göz de koymadık !

Yama tutmayan delik deşik yalınlığımıza, kalabalığı şifa bilmedik ..

Kendi gölgemizde kahkahalar arayıp, kelebeğin kanadına hapsettik renkleri .

Gökkuşağına sürüp saatin gürültüsünü, med cezire emanet ettik bütün aşkları .



Ne zaman dönmüş ki gidenler,

kavuşma hayalinin kucağında uyuttuk ve avuttuk yürekleri !

Mosmor ömrümün teni, şifa gelmesin artık istemem ki geri.

Selası okundu nefsimin, zamanın katlinde ölüyor artık,

Yas mevsiminde gülüşlerim .

Ürpertir ruhunu ekosu, kalemde eksilen kağıtta artan şiirim !

O TANIR !

Ey yüreğime umut kırıntılarımdan eklenmiş yar,

Özlemimin alın yazısı sürülmüşken kadere,

gönlüme sürme diye sürdüm sevdanı!

Ulaşılmaz yollarda olsan ne fayda!

Ben suskunluğuma sen gizleyip,

düşlerimden yelken açıp, nefesinle çıkarım yollara..

Korkma !

Bir damla gülüşümü, sürüp sessizliğin tenine,

harf harf anlatırım senli dünyayı, kalemin alın teriyle !

Kağıdın yüreği, narına yanar kavrulur .

Damla damla akarken zihnimden ağıdın ..



(K)alemin uçuş uçuş etekleri savrulurken ömre..

Ruhu bedenden ayrılmış bir şiire kalp masajı yapar gibiyim şimdilerde..

Dünyanın, doyduğum sofrasında gelen şifaya kırgın yara gibiydim..

Alemin sağır dünlerine bile, ağır gelir yokluğun ve utanır.

“Okuyamasa da o nasıl olsa tanır, satır arası buselerimi “der,

avuturum ömre cellat saatlerimi ! DDD

Derya Dender

28/9/2021....00:22