FAKİR ÖLDÜ KALENDER

Bakışları donuk, düşünceliydi
Kafa selâmını verdi Kalender
Her zaman sözleri tek heceliydi
Çay dedi, tütünü sardı Kalender.

Havalar serince, biraz ayazdı
Saçları boyalı, şakak beyazdı
Eliyle havaya birşeyler yazdı
Gözlerini kısıp, daldı Kalender.

Olmadı bir türlü hesap tutmadı
Yazdıkları kafasına yatmadı
Boynundaki bez mendili katladı
Yazdığını tek tek sildi Kalender.

Kalktı sandalyeye çıkıp çömeldi
Eğerek başını, biraz bekledi
Mırıldandı sessiz birşey söyledi
Havada çarparak, böldü Kalender.

Olmuyordu böyle, olmuyor işte
Evdeki çarşıya uymuyor işte
Ne yapsa boşluk dolmuyor işte
Çaresiz çaresiz güldü Kalender.

Yüzünde çizgiler elinde nasır
Altmış beşlik ömür sanki bir asır
Pes eden bakışla, şahsa münhasır
Sessizce suçunu sordu Kalender.

Suçlu ne kalemdi, ne de kâğıttı
Biçare gülüşler, gizli ağıttı
Adaletsiz dünya, dertler dağıttı
Aslan payı senin oldu Kalender.

Ahlas gördü naçar, garip hâlini
Doğrultmadı kader onun belini
Ansızın dünyadan çekip elini
Fakir idi, fakir öldü Kalender.

                 Mustafa Erdal(Ahlas,)