Yokluğun mahşer yanlızligina eş
Göğüs kafesime dokundu
Abdestsiz eller
Yürek haneme ilişti
Kir pas parmaklar
Sessizliğin içinde
Nara atarak yok ettim benliğimi
Sonu gelmeyen bir şiir gibi
Yada sonu geldi de
Ve hep baştan mi aldım
Ben okudukça
Nefes aldım
Nefes aldıkça
Sol yanima dokundum...
Titredi yüreğim
Zakkum çiçeği gibi
Kat kat dert sardı bedenini
Sana hasret düştüm
Dipsiz kuyu misali
Sana hasret yandım
Yeniden var oldum
Küllerimi savurmadi poyraz yel
Yeniden sil baştan
Ve ağır misafirlerim baki kala kala
Gocunmaktan vaaz geçtim artık
Her şeye alıştı bu yüreğim
Gelen talan etti giden talan etti
Serseri bir tarla gibi
Oysa her yerine mayın
Dokmeliydim
Oysa dokunulduğunda infilak etmeliydi
Şuhursuz dertler
Dedim ya
Her şeye eyvallah çektim
Hiç bir şeyi umursamıyorum
Sadece şunu bilirim
Yokluğun yakıp kavuruyor benliğimi
Ve biliyormusun
Ben
Bu gidişle senin yokluğunda
Ayakta ölucem