Deli gönlün işi belli, koyar bizi halden hale,
Yürek yanar aşk odunda, sönersen pişman olursun.
Neden böyle olur bilmem gariplere her ihale,
Çıktığın gönül tahtından, inersen pişman olursun.


Yaşamın her karesinde çile dokur bazen yıllar,
Bülbülün ahına tanık, kurumuş sanki tüm dallar,
Vefasızlık diz boyunca renkten renge girer kullar,
Verdiğin yüzlerce sözden, dönersen pişman olursun.


Zorluklara baş mı eğdin, teslim bayrağı çekerek,
Sevmeleri unuttun mu kadere boyun bükerek,
Bütün olup bitenlere gizli gözyaşı dökerek,
Gidip riyanın atına, binersen pişman olursun.


Sevgi dedik yıllar yılı, girdaplardan çıkış yolu
Kim kazanmış nefretlerden, söyle be Allah’ın kulu!
Merak etseydin görürdün bu yürek hep aşkla dolu,
Neden sevdin diye beni, kınarsan pişman olursun.


Hüzün olur yüreklerde sevilenin her tasası,
Merhametle dolu olsun izin ver gönül kasası,
Madem sevmek yürek işi, budur aşkın ilk yasası
Sevda yoluna düşmüşken, sinersen pişman olursun.


Sevdalığa kucak açmış adı hep sevda limanı,
Sarılınca anılara durduruyor tüm zamanı,
Her dem yalnız gerçeklere, baş eğmek yiğitlik şanı,
Düşmanın adını aşkla, anarsan pişman olursun.


Arınılır her günahtan yürek denen mabetteyken,
Mutluluğa ermek için emsalsiz bir gayretteyken,
Dosteli gönül kapında gece gündüz nöbetteyken,
Hal bilmezin ateşinde, yanarsan pişman olursun.