İntihar süsü verdim ölen umutlarıma.
Soranlara “hiç” dedim seni ele vermedim.
Ben kendim neşter vurdum ulan umutlarıma.
“Bende bütün suç!” dedim seni ele vermedim.


Bilinçaltım kahraman, çabası insanüstü,
Ürkekliğimi değil sana aşkımı sustu.
Sorunun cevabından soranlar umut kesti
Bu soruyu “geç” dedim seni ele vermedim

Bazen derin bir ahla örttüm acılarımı.
Kısık bir inlemeyle yırttım acılarımı.
Eyyup peygamber ile tarttım acılarımı
“Anlatması güç!” dedim seni ele vermedim.

Boş bir kağıt verdiler eşkalini çiz diye
Aynen iade ettim kalmadı bir iz diye
Şüpheler tümden arttı akıldan perhiz diye
Hayaline “kaç” dedim seni ele vermedim.

Cellat artığı ömrüm işe yarasın bari.
Gerçi ne sen İsa’sın ne de gönlüm havari.
Hedef saptırdım hedef ve gayriihtiyari,
“Kaç kaç bitti maç?” dedim seni ele vermedim.


Esip gürledi hâkim sırlarını soy diye!
Seni suçlu sanıyor, gülüp geçtim toy diye.
Gözlerimi gösterdim suçlu budur: “Oy” diye
“Birisini seç!” dedim seni ele vermedim.

Heyet çileden çıktı tüm bunlar ayak dedi.
Yeter artık suçluya yaptığın kıyak dedi.
Azmettiriciyi de sanığı da yak dedi.
Geç artık çok geç dedim seni ele vermedim.

13.04.2022