aynı şarkıyı dinliyorum saatlerdir
avuçlarıma aldığım başım küçüldükçe küçülüyor
kayıp gidiyorum karanlıkta gece kuşları gibi
sonsuza uzayan yolda eski model bir araba gibi
türbülansa girmiş bir uçak gibi
kötüyüm çok kötüyüm içmek bile gelmiyor içimden
çürük bir ağaç kütüğü gibiyim, kurtlar kemiriyor içimi
öyle güçlü ki bu tutulduğum fırtına devirecek beni bir gün

kötüyüm, yuvasından düşmüş yavru bir kuş gibi
toprağa düşen balıklar gibi
nisan yağmurların da susuz kalmış çiçekler gibi
kırılan dal gibi, çürüyen yaprak gibi
kötüyüm, aslanın pençesinde titreyen ceylan gibi
başımı yasladığım soğuk duvarlar kadar soğuk
sigaramın dumanı kadar bulutlu ufuk
kesif kokular yayan çöp bidonları gibi kokuşmuş ortalık

kedi fareyi kovalıyor itler kediyi sokak aralarında
gecenin çığlığı sardıkça bedenleri
saklanıyor gölgeler korkunun kuytularına
ivmesini kaybeden yaşama sevinci soluk soluğa
anlamsız ikilemler çelişki kuyruğunda
varmak kolay olmayacak bensiz bir sabaha
eteklerimde ki taşlar dökülmeden toprağa
kötüyüm, katlanmak imkansız insansan bunca ayıba
iyi değilim...
iyi değilim…
iyi değilim...


Abdurrahman Güleç