EKMEK GİBİDİR İNSAN

Soğuk vurur, sıcak yakar.
Ilık ılık mayalanır, ekmek gibidir insan.
Suyu fazla kaçarsa cıvır, bozulur.
Hayatta özleşir,
Ekmek gibidir insan.

Kıvama gelmek için yoğrulur,
Etrafa saçılan toza boğulur,,
Mayasında varsa doğrulur.
Hayatta şekillenir,
Ekmek gibidir insan.

Hamuruna tüm duygular katılır,
Üstüne vahdet çiziği atılır,
Hakkında ne rivayetler anlatılır!
Hayatta "dinle"nir,
Ekmek gibidir insan.

Bir köşede "eğle"nir usar bazen.
İlgiye acıkır, şefkate susar bazen.
Konuşmadan susar, pusar bazen.
Hayatta "dinlen"ir,
Ekmek gibidir insan.

"Od"un ateşinde kor kor beşer,
Nâr gibi kızarır, göz göz şişer,
Köz köz yanar içi üçer beşer.
Hayatta pişer,
Ekmek gibidir insan.

Kara fırının taşı sert olur.
Çiği mîdeye oturur, dert olur.
Pişmişine doyum olmaz, mert olur.
Hayatta "iç"lenir,
Ekmek gibidir insan.

Ekmek, insanın kaderdaşıdır.
Emek emek işlediği arkadaşıdır.
Ekmek biçmek insanın helâl aşıdır.
Hayatta işlenir,
Ekmek gibidir insan.

İnsan üzülür hebâ edilen emeğine.
Nankör denir ektiğini görmeyip inkâr edene.
Çünkü büyükler "nan" der ekmeğine.
Hayatta "içlen"ir,
Ekmek gibidir insan.

Mübârektir, yere düşürülmez.
Çöpe atılmaz, israf edilmez.
Her biri nîmettir, çamura sürülmez.
Hayatta taçlanır,
Ekmek gibidir insan.

Hamiyet Su Kopartan ✍
09.04.2022
22.08