Ben çocukluğumdan kalan bir anıyım sadece!
Aslında tüm ilüzyon;
Geçmişte yaşadıklarıma rağmen buraya gelebilmemde...
Soğuk bir kış sabahı,
Okula gitmek için hem de
Ellerim eldivenlerin, aklım istemeye istemeye bıraktığım yatağın içinde;
Ben o günlerden geriye,
Bir anıyım sadece...
Sınıfın en hızlı okuyanı olmak için,
Anlamayarak okuduğum yüzlerce kelime gibi
Anlamadan geçirdim hayatı,
Zamanı!

Ben ezberlediğim bir çok kitabın arasında kaybolmuş;
Derin manaları olan
Ama hiç anlaşılamamış bir cümleyim işte.
Kaybettiklerimi toplamayı,
Kazandıklarımı hiçe saymayı öğretmeselerdi belki de;
Çok güzel çarpardım hayatı,
Beni dilim dilim bölen zamanla birlikte!

Ben çocukluğumdan kalan bir anıyım sadece;
Aslında yarım pansiyon bir hayat benimkisi...
Katıla katıla gülmekten korkutmasalardı mesela,
Katılabilirdim belki de
Binlerce tebessüm arasına.
Tek ayak üstünde beklemenin ceza olduğunu söyleyip
Tek ayak üstünde kırk yalan söyleyenlerin eseriyim ben!

Ben çocukluğumdan kalan bir kırıntıyım sadece;
Beni ben yapan ne varsa çiğneyip yutmasalardı
Çok güzel kalacaktım öylece...
Şimdi varlığım aynada bir bilmece!..