muhteşem sorunlarımızın bilindik çözümleri karşısında
mutsuz duvarlar örüyordu hayat
üzerine resimler çiziyorduk ne olduğu belli olmayan
ellerimizin rengini alıyordu gözlerimizin hüznü
cıvıl cıvıl sorunlardık.
keramet dediğimiz şey bi alt ormanda gizliydi.
herkes diye bir şeyin olmadığı o yerde
bütün ağaçlar aleyhimize büyüyor
rüzgar göğsümüze doluyordu
ağzımızın kenarında mavi tırtıl
sıcak ölümler seviyorduk
sıcacık ağlayışlar
delik deşik bir yakınlıktı bizdeki ihtişam
uzaklığımızı bastıran
ince bir tekrardı
ince bir kayboluş
çiçekler ordusu içinde
karşıdan karşıya geçiriyorduk
gözleri büyüyen bir yığın insanı ya da ona benzer bir şeyi
burunlarında kelebek kıpırtısı
mavi tırtıldan olma.
anlam aramıyorduk güzelliğimize
durup gitmeyen her şey ve herkes adına
bir adet yol istiyordu hayal dediğimiz
bir adet yol kenarı

.