DELİ GÖNÜL BOZKURT OLUR.
Gam kasavet, üzerime çökünce,
Dağ çağırıp, kendisine çekince,
Bir solukta, zirvelere çıkınca,
Deli gönül, Bozkurt olur içimde.

Yar başında, kayalarda durunca,
Karşı dağdan, bir kurt sesi duyunca,
Gün batıp da dolunaylar vurunca,
Altaylar’dan, Bozkurt ulur içimde.

Deli gönül, dağdan dağa atlasa,
O şevk ile koşar iken, çatlasa,
Bitse nefes, ciğerlerim patlasa,
Kan ter olmuş, Bozkurt solur içimde.

Ulus Dağdan, Tanrı Dağı görülür,
Dağdan dağa, Türk kaderi örülür,
Ben dediğim, benliğimden sürülür,
Ufka bakan, Bozkurt kalır içimde.

Çağlar aşıp, Ergenekon’dan çıksam,
Ateş olsam, Demir Dağları yaksam,
Seller olsam, Yenisey’lere aksam,
Coşup taşsa, Bozkurt sular içinde.

Eğri yolda, biat etmem lidere,
Hatır için, hayır, diyemem şerre,
Sürgün yerim, itilirim kedere,
Yalnız Kurdu, ayaz vurur içimde.

İkbal için satamam ben dostumu,
Akbabaya, vermem kurdun postunu,
Parçalasa, bin bir sırtlan üstümü,
Teslim olmaz, Bozkurt durur içimde.

Hakkım helal, eğer vatana varsa,
Alkanıma, ay ve yıldızım vursa,
Düşman gelse, sinelerimi yarsa,
Bayrak olmuş, Bozkurt bulur içimde.

Göremedik, O’nu dünya gözüyle,
Yolum birdir, Son Gökbörü iziyle,
Ant içtim, “Ne mutlu Türk’üm” sözüyle,
Bozar isem, Bozkurt ölür içimde.
21/03/2020 Muhittin KOÇ