Şimdilerime teşebbüs eden rüzgar bir çocuk gibi heyecanlı,

Dövündüğüm kavgalarım, kalelerinde özgürlüğüne maya çalmaya hazır

Orası işte akıtılan göz yaşında aitlik savaşı

Omuz omuza verilen, heybesinde günlerce doldurulan tümceler

Sabahını anlatsam sarhoş, o güven veren ceket şimdi askısında bile yitik... yırtık

Vicdan muhasebesinde tutulan kavganın ağırlığıyla yok olur ya insan

Gitmenin verdiği vedayla, sessizleştiği kumarına yeni destesini dağıtır

Her defasında hınca hınç, elleri kanlı oynanan oyununa yenik düşer

Senin kumarın neydi Kümülatif?

Yenilmez dediğin, ben olmak mıydı mesele?

Yoksa aitliğine şahlandırdığın yeni pencereleri bulmak mıydı bilmece?

Tütsülenmişse zaman yirmi beşinde, rest etmekle mi yüzleşir şiirindeki hece?

Örtündüğümüz satırlardan bize kalan martın sonunda bir gece

Soğuğunda boğulan vedaya virgül atılır serserice

Kazanmak ya da kaybetmek kendi istasyonunda kaybolup gitmekse

Merhaba denir davranmalarımın yeni şehirinde