Gün, güzelliklere aysın,
Ayacak!
Gün,
Güneş doğacak!
Hangi tiran’ın gücü, zulmü
Ve erki yetebilir ki
Dengesini bozmaya,
Her gün
Her saniye
Yeniden tekrarlanan
Yaşamın kendisini ya da
Maddenin
Enerjinin
Atomun
Varoluşsal gerçekliğinin
Ritmini durdurmaya?

Ey insan;

Tarih sensin!

Yaratan,
Güldüren ve ağlatan sen!
Sen ki;

İnsanlık tarihinle dolu dolu ibretsin!

Neden görmezsin
Kendini?

Baldıran acılar la soslanmış,
Mazlumların kanına ve gözyaşlarına bulanmış,
Saçından topuğuna tecrübeler abidesi
Sen;
Bilincin
Emeğin
Kavğanın ve sevginin anayurdu
Poetikanın öznesi
Öykümün erişilebilir ülkesi,

Sen,
Kaderci ayrık otu!

Bilgeliğin nirvasına dönmüş
Tepeden tırnağa sınıfsal bilinç ken
Yani
Tencerede ki suda taş kaynatır gibi
Aç çocuklarını avutmaya çalışan bir ana’nın
Yenilmez yutulmaz
Ve haklı,
Ejderhaları bile utandıran,
Ağlatan öfkesi’yken,
Kızıl ve parlak
Bir bakırcı ustasının
Hünerli ellerinde
Emek emek işlenmiş
Bakır bir sini gibisin dostum!
Güneş
Sen olup doğmalısın artık
Kendi uyanışına,
Kendi sabahına,
Gözlerimiz kamaşmalı
Bin yıllık hasret ve sevinçle!

Söyle şimdi bana
Varmısın;
Gecikmiş
Ötelenmiş
Bir hayli örselenmiş
Komünal sabahları selamlamaya?

Üç günlük insan ömrüne
Bitimsiz ve ölümsüz,
Güneşin sofrasında
Mutluluğun resmi olmaya!

Sakın;

Asla belirsizliklere değil ha!
Sar sarmala
Tarih ötesi köpeklerin paraladığı yaralı ruhunu
Asıl kimliğini gizlediğin
Acılı, yorğun bedenini
Sar;
Asla kaypak belirsizliklere değil ha!

Sar

Seçilmiş umudun umuduna

Aydınlansın alğılarının en kuytusu,
Zerresi bile kalmasın asla
Ne zifiri gecenin karası,
Ne de
Cübbesine ilik açılıp
Düğme dikilen
Adeletin utanç yarası
Karartmasın sakın
Karartmasın
Sol memenin altını;
Bir de
Ensen’in dokunulmazlığında
Çatal yüreğinde ki
Onur tahtını!
26:Mart:2022