sen papatya’ya vurgun
papatya ve ben
sana,
anlasana.

yolma,
başına taç yapılan
o güzelim yapraklarını
"seviyor"
"sevmiyor"
diye.

bak ve gör artık
aşk ile mutluluk
yalnız papatyayla senin
şifalı kokun da gizli.

nicedir
papatya olmuş
burnumda tüter
sevdalık kokun
ve çiçek tenin.

sarısında beyazında
elvan elvan
hep "sen" kokarsın.

tabiatta ahenktir
uyumla birleşmiş
gelincikle sen
yani
papatyayla ben.

ellerin gönlüm
gönlün ellerim olmuş.

aldım,
aşka susamış, kurumuş hasretinden
kurumuş
hasret hasret çatlayan
bu çorak dudaklarımı
benden bile kadim
o yorgun acılarımı
mayınlı bir çiçek tarlasına gömdüm,
sonra;
bir gelincik çiçeği edasıyla
kan kırmızı açtım sana
anlasana.

aşk sensiz, yaşam sonsuz
ölümlü olan biz
biziz toprak ananın,
hayat bahçesinin kırılğan
sevda çiçekleri.

ömrümüz,
papatya sapı kadar
çok kısa!
gel
bir papatya formatında
güneşim ol
fotosentezle beni,
gözlerinin ışığı
dudaklarının ıslaklığıyla kokla.

gelinciği ve beni,
hep cömertçe verdiğin
o değer kadar,
bir "keşke"ye değil ;
"yaşanmışlığın"a
özenle sakla..


17/19:03:2016.