İnsan en çok kendine hasret kalır hayatta.
Hirasına çekilmeli ,dinlenmeli özüne dönmeli ilahi makamda.
Her makam ilticadır yeni umutlara.
Duygular tehcir edilmiş köhnemiş , rabıtayla ilahi huzurda.
Her göç aslından kopuş, yok oluş yolculuğunda .
Hicret olmadığı zaman özüne hissettirebilmektir bu donanma yolculuğunda.
......

Hasret uyandırılır , çığlıklar koparır her an topuklar ardında.

...
Ruhumun yüreğinde muhacir
yürekli ensar damgasıyla ilahi sevdanın derinliğindeyim.
Mekke’nin cahiliyesinde
Medine’nin aydınlığında hicret eder ruhum....
Bir örümceğin ağında işlenmiş duyguların elindeyim...

......
Nuh’un gemisine atılırız hicret tutkusuyla.
İnanç dalgalarında ulaşırız sevdalı gönüllerin gururuyla .
Davamız bir gönlümüzde iman ateşi ruhunda .
Tutunuruz o göç kapısının felah bulması her zaman duamızda...

......
Ezanda sevda,rahlede büyüksün
Secdede ensar ruh’ta efruzsun .
Ey özümdeki hicret !
Surelerle gel, ayet ayet yaşamaya baslarım her nefeste göç etmeyi...

Meryem Karapınar