KAR'A DÜŞTÜ..!
Dördüncü cemreydi bu, düşüveren toprağa,
Tam baharı beklerken apansız kar/a düştü. Oysa can yürümüştü köke, dala, yaprağa Kara kışın son çığı ansızın yar/a düştü Çiçekteydi ağaçlar kimisi tomurcukta Tatlı bir telaş vardı ruhumda ki çocukta Onca karlı dağları tırmandı tek solukta Uyanmıştı tabiat, bir anda dar/a düştü Özlüyorken baharı geri geldi zemheri, Kazma kürek yaktırdı üşütürken beşeri Yüreğinde yar varsa parlar gözünün feri Güneşin saçlarıyla savrulup har/a düştü Varsın yağsın bereket kar görsün dağlar taşlar Gülümser elbet güneş bahar, nevruzla başlar Yürekler kanatlanır havalanırken kuşlar Gönül mabedinde aşk , çoklukta bir /e düştü Selma Çanakçıoğlu 18 Mart 2022 |
Kalemin daim olsun
_____________________________________Selamlar