Yeni tomurcuk açmış çiçeklerin,
yeni filizlenen daların
havasını yüzüme çarpan rüzgar.

O nasıl bir esinti ama,
insana yol olur birde yâr olur...
O nasıl bir esinti ki,
canına can olur yoluna yoldaş olur...

Tomurcuk açmış çiçeklerim,
güneşin ilk ışıklarıyla ışıldayan gözlerle bakış savururlar dağların doruklarına,
sanki sevdalanmışcasına hemde.

Yaprak yaprak savruldu bütün benliğiyle...
Gökyüzünün derin maviliklerine takılıp kaldı bütün umuduyla...

Büyük hayallerin büyük bedelleri olur der gibisinden.
Kendine merhameti, samimiyeti ve memleketi yitiremedi.

Koskocaman gökyüzünde birde gurbetle imtihan oldu.
Sonra Birden bir ses yükseldi ama nasıl şakır şakır.
İnsanı hoş eden Yağmur sesi...

Tomurcukları benliğiyle buluşturan
sevdanın ta kendisiydi umudun ayak sesiydi,
yağmurun gelme telaşı...

Rengarenk çiçek açmış tomurcuğum,
sanki koca dalın kaderini yaşar gibi,
devirme bakışlarını.

İnsanoğlu çocukluğunun yükünü taşır gibi
sırtlamışsın dev çınarın yükünü...


///