12
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1626
Okunma
Bir adam sevdim
ekmek gibi,su gibi.zeytin gibi...
acılarıma katık yapıp yediğim.
O adam, adam gibi adamdı...
adam gibi adamların olmadığı bu devirde
özü birdi,
bir toprak kokusu vardı,
memleket memleket kokardı...
yüreğindeki sevda, okyanusa dahi sığmadı.
adam gibi bir adama, sevdalanmak vardı bu şehirde...
hasretin, km’lerde yaşanmadığını da öğretti.
kar beyaz ayazlarda,
mavice sabahlarda,
yıldız yıldız gecenin,
sabaha kavuşma yangınlarında...
beklemeyi...
susmayı öğretti bu sevda.
sus deyişindeki
o sevda yangını....
offf’ları patlatışı...
her seferinde,
memleketin karış karış gösterilmesi,
gerektiği adamların olduğunu söyler,
giderdi...! ! !
FUNDA ERDAL ŞAHİN
Cevap Yaz