5
Yorum
26
Beğeni
0,0
Puan
800
Okunma
ayaktaydım
ellerim. duvarların üzerinde
parmaklarımın sesini sayıyordu
hiç vakit kaybetmeden
düşünmeye başladım
hiç sevmedim
diyeceğim bir şey var mıydı bilmiyorum
o kadar yalnızdım ki
şarkıların yükseleceği şeyler arasından geçen
uzun bir durgunluktu nefesimdeki rüzgar
açlıktan ağzı kokan bir köpek yavrusuydum
çok tatlıydı fakirliğim
bedenimde fedakar bir soğukluk
arka sokakların karanlık dünyasıydım
yürümeyi koşmak zannediyordum
belki de.
bir insan kanadı aramak gibi
olmayacak bir şeydi hayalim
oturmuş
parmaklarımın arasından sızan her neyse
ona yakalanmıştım
düşünmeden edemiyordum
hiç sevmedim
diyeceğim o şeyin olmadığını biliyordum artık
o kadar çoğaltıyordum ki kendimi
pasını siliyordu
o bilinmeyen sır
.
Cevap Yaz
