Sadece karın doyurmak değildir,
Terbiye edilmek için
Açlıkla imtihana tabi tutulmuş hayatlar...

Bu sebepten;
Ölmeyeceğini bile bile,

Gözü doymazlıkla beyin açlığını yaşayanların,
Sınanmaktan geçtiği en gerçek zamanlar...

Dağılmayacak en kadim bir coğrafya da,
İnsanlıkların yüreğindeki en gerçek sevgilerin,
Günden güne çökertildiği zamanlar.!

Dinledikleri vaatler ile,
Aldıkları nimetler ile,
Çaresizlikten çırpınarak,
Çıldırışlar eşliğinde...

Can havli ile çıngıraklı saldırışlar.!

Artık birilerine, bir şeylere
Dargınmış gibi büyüyen vicdanlar...

Tahammülsüzlüğün
Daniskasını yaşıyorlar...

İnsanca muamele görmek isteyenlerin,

İstediklerini gerçekleştiremediği zamanlar.!

Hasat zamanı geldiği zamanlar,
Zeytin taneleri dökülen dallar gibi...
Bir o yana, bir bu yana savrulanlar.!

İnsanca yaşamayı katletme yolunda,
Vicdanları mefta olmuş olanlar...

Ateş’in gerçek hükmünü halen anlayamamış olanlar.!

Cayır, cayır yanan merhametsiz
Yüreklerini,

Zaman ilerlemiyor ki,
halen soğutamıyorlar.!

Yapılan bütün bu hazmedilmezlikleri kaldıramayacak olanlar...

İçlerinde yaşanan depremlere rağmen,
Sağlam temeller oluşturmak için,
En yalansız yaşanmışlıklar uğruna,
Halen iradelerini inşa etmeye çalışıyorlar.!

Bilmemizi mutlak isteyenler gibi,
Bilmenizi mutlak isteyenler olarak...

Temennim odur ki;
Ey güzel insanlar...

Vicdanlarımızın en yankılı sesleri
Çıkarabildiği kadar,

Geçmeyeceğini zannettiğimiz böyle zamanlar,

İnanabildiğimiz bütün inançlar uğruna,

Boynunu büken çiçekler misali...
Umutları yeniden yeşerterek,

Bitirebildiğimiz daha da gerçek zamanlar.!

FIRAT TEZER / MÜNHASIR...
12.03.2022