Gördükçe ve yaşadıkça hafızalarda yer edinilen bütün an’lar gibi,

Bir Nisan ayı yağmurunda,
Belki dışarıda bir yerlerde,
Kimi ağaçların tam orta yerinde,
Kimi duvarların sıcak deliklerinde,

Gerçek anlamda Üşüyenler,
Kanatlarına nakşedilmiş merhametler,
Bazen yorgun, bazen durgun, bazen argın,
Uçmaktan yorulmayan serçeler...

Cam’a vuran yağmur taneciklerinin akışıyla
Uzun uzadıya yapılan yolculuklar eşliğinde
Bazen kızgın, bazen küskün, bazen üzgün,
Hayal kurmaktan yorulmayan insanlar...

Gök gürültüsü’nden korkanlar,
Sessizliğini koruyan kabristanlar,
Böyle zamanlarda elektrik olduğu halde,
Mutluluğu en güzel duygularla
Mum ışığında arayanlar...

Elektrik direğinden faydalanarak
Belki son bir defa sevdiğine sarılanlar,
Ya elveda ile, ya elveda diyerek,
Beraberliğini mefta etmiş olanlar...

En amansız fırtınalar gibi,
Suya hasret topraklar gibi,
Filizlenip büyüyen tomurcuklar gibi,
Hayat akmaya devam ediyor,

Dolup taşan serüvenler uğruna,
Umut her zaman fedakârdır,
Akışıyla güzelleşen hayatlar gibi.!


F.T/ MÜNHASIR.!
30.04.2022