Dünya döner,
Hayat akar kararında.
Zaman ilerler ve devir değişir.
İnsan alırda başını gider,
Gidişler zamansız gidişler zorba.

Hasret görünmez bir bağ olur,
Bağlar kalplerimizi bir uzaktan diğerine,
Sevgi ve muhabbet zirve yapar,
Tüm pişmanlıkların ardından.

Pişmanlık nedir dersen.
Sıkı sıkıya tutamadığım eller
Doya doya bakamadığım gözler,
Öylesine dinlediğim sözlerdir.

Mazimiz durur ortada sanki bir ayna,
Elbette gelecek bizim.
Bizim ellerimizde şekillenecek mazi.
Geçmişime sözüm geçmeyebilir.
Geleceğimin yükü omuzlarımızda.

İçimiz ümidin himalayaları gibi.
Gururumuz bir Everest,
Başımız dik Ağrı dağı misali,
Mütevazılığımız bir ova genişliğinde.

Yol hak ise çaba, çile mecburi.
Ümitten başkası yok, bizim için gayri.
Hilal ayın on dördünün habercisi,
Yarınlarımız ışıktan bir tuba,
Cennet tüllenir gözlerimizde,
Sabrımızın mükâfatı gibi.
Açılmış kollarım,
Tüm sevdiklerimi basarken bağrıma.
Ümitsizlik terk eder bulunduğum tüm mekanları.
01.06.2017


Atila Yalçınkaya