Yapılar var sanki yaşlı insanlar.
Kapılar var arkasında insanlar.
Her yanında türlü türlü anılar,
İyi günde kötü günde sığınılan kapılar.

Kapılar var arkasında hüzünler,
Vur patlasın, çal oynasın düğünler,
Arkasında ağlayanlar gülenler,
Rızık için beklenilen kapılar.

Kapılar var Semalara açılır….
Bazısının dört yanından sanki Nurlar saçılır,
Kimisinden köşe bucak kaçılır,
Cehenneme doğru çeken kapılar.

Kapı vardır hasret ile dokunursun onlara..
Dokununca gark olursun nurlara,
Bazı kapı var; Açılır ruhlara,
Mekke, Medine de eşsiz kapılar.

Kimi kapı kapalıdır açılmaz..
Bazısının önünden de geçilmez,
Varlığıda yokluğuda seçilmez,
Nefret ile bakılası kapılar.

Kapılar var cevizdendir gövdesi,
Bazısında kabul olur, tövbekarın tövbesi
Kapılarda söndü kimisinin öfkesi..
Öpülerek girilesi kapılar….

Kabe nin kapısı doğuya bakar,
O kapıya bakmak yürekler yakar,
Kapısından tutanlar Cennete akar
Kapılar içinde Kabe kapısı.

Medine de Efendimin Ravzası,
Yirmi dört tür bu Cennetin kapısı,
Kapılardan biri Nisa biri Selam kapısı,
Hacer’ül Esved in güzel yapısı.

Kabe dedir Babüs’selam kapısı,
Babüs’Sefa Babül Veda kapısı,
Buradadır İbrahimin Kapısı,
Körde olsak gidilesi kapılar.

Kapılar dan en muteber olanı;
Tokmağına dokunulan Rabbimizin kapısı.
O kapının bir ömür bendesiyiz.
O kapının azad olmaz kuluyuz.

Atila Yalçınkaya