8 Mart’ta Değil Her Gün Değer Verin

Kendini anlatırken takma adını kullandı
Ağlamayı unutan gözleri
kirpiklerine ördüğü hasretin altında kasıp kavurduğu günleri unutması imkansızdı
Benim için hayat sonu gelmeyen bir çile yumağı gibiydi
Ne kadar sarsam da diğer ucuna bir türlü ulaşamıyordum

Doğum sancısı gibi bir hayatın kırık dökük can kırıklarında öte olmayan yaşantım tırnağıma taş değdiğin de hatırlatmıştı babamın yokluğunu
Su gibi berrak gökyüzü gibi özgür olmak benim için imkansız bir şeydi
İşte o gün bildiğim bütün doğrular kapılarını yüzüme bir bir çarpmıştı

Ben heves ettiğimi zamanında yaşayamadım, içimde kalan duyğuları özlemleri hiçbir zaman yaşayacağımı da sanmıyorum
Dahası yaşadıklarım gelecekten de, yeni hayallerden de korkutur hale getiriyordu

Yaşamak benim için sadece zaman kaybı
Ne de olsa heveslerim kursağımda kaldı
Niçin gelecekten yeni beklentilerim olsun ki
Tıpkı böyle umutlarımı kesmiştim kendimden ve hayallerimden
Dört nala koşmak istedikçe boynuma geçirilen semerin beni doğuranın elinde olduğu bilmek ne acı şeydi

insan hayallere dair beslediği umutları çabalayarak mutlu yaşayamaz mı
Ben yaşayamadım
Resmen gençliğim umudum hayallerim annem tarafından ele geçirilmişti
Kabuk bağlayan yaralarım daha şifasını bulmadan
Kırk yamalı bohçaya sarmalayan benim annem çeyiz sandığımın kilidini benden oldukça büyük olan adamın eline
gözünü kırpmadan vermişti
Sahi beyaz neydi kefen miydi gelinlik mi
Adım gibi biliyorum ki ben her ikisinide hak etmiyordum

Genç kız değildim artık itilen kalkılan neredeyse her gün bir araba dolusu sopa yiyen kadın vardı
Ben anne dedikçe ağzım kan kusuyordu
Yoksa benim annem üvey miydi
Yaşamaksa yaşadığım hayat ben o zaman yaşamıyorum ki
Bedenen şu fani dünyayı meşkul etmek mi kaderim
Hayatımı zehir edenler için ölümün kirli bir mendil kadar değersiz olduğunu da biliyorum
Asıl canımı yakan dayak hakaret itilip kalkılmak değildi
Bana sahip çıkmayan annemin duyarsızlığıydı
Susmak yapabildiğim en güzel şeydi
Bedenimden para kazanmak isteyen sözde kocam olacak o adam beni köpek yavrusu gibi sokağa atana kadar
Bu dünyanın çivisi çıksa da bir umut kapısı yeniden aralandı sanmıştım

Umut neydi
Boynuna geçirilen ip mi yoksa bileklerine geçirilen kelepçe mi
Belki de bir çuval dolusu hayal kırıklığı
Bir kadın olarak baş kaldırma sırası bana gelmişti
Zindamında gardiyan olan emdiğim sütü burnumdan getiren kadın
Hayatımla ilgili kararları artık sen değil ben karar veriyorum
Hayatımda ne sen nede senin gibileri olmayacak kirli geçmişimi bir kenara bırakıp özgürlüğe kavuşmak istiyorum
Üzgünüm
Yıllar önce tıpkı sende böyle umutlarımı benden çaldın
Yok öyle yağma artık ezilen büzülen dayak yiyen kadın yok
Ayakları üzerinde duran eli ekmek tutan güçlü bir kadın var
Bunun için gerçek bir arzu güçlü bir mücadele gerekir değil mi
Öyle ha deyince olmuyor dersin şimdi istemeyince, emek vermeyince hiç olmaz
Sahi hiç sordun mu ne yaşadın kaç kirli el bedeninde dolaştı

Ah çileli hayatım insan kıymetini bilmeyenlerin yanında heba olur derlerdi inanmazdım
Kimin umurunda benim gönlümün yara aldığı Merkez bankası gibi para basan bir kadını kim sevmez ki
Siz kendinizden ve hayallerinizden vazgece bilirsiniz ama ben asla
Bana yaşatılanların bedelini siz ve sizin gibilerden söke söke alacağım
Hani hayattaki hüzünlerin diyer yüzünde ayrılıklar vardır
İşte o an alaturka bir müzik çalınır kulaklarına beraberinde çaresizlik ve öfke
Evet şimdi ben o alaturka müziği dinliyorum gözlerim kapalı
Bu kavgada ilk defa bu kadar zalim olabileceğim aklımın ucundan bile geçmezdi Yeni bir şehir yeni bir iş ve temiz bir sayfa ardıma bakmadan yüzüme kapanan kapıları yerinden sökerek izimi kaybettim
Üzgünüm anne gökyüzünden kopardığın yıldız artık özgür pırıl pırıl ışık saçıyor
Elini uzatan her kim olursa olsun düştüğü çukurda boğuluyor
Ben artık özgür bir kadınım
Güneş tutulmasını yaşayan o çaresiz kız yok artık
Kariyer sahibi kadın haklarını savunan iş veren emekçi bir kadın var artık
Geçmişteki gölgesini öldüren gelecekteki Hicran’lara güneş olan
....Hicran var artık

Hicran yaşadığı acı hikayesini anlatırken mesaj vermektense geri kalmadı
Anneler babalar Kız çocuklarımızı okuyan, düşünen, sorgulayan, üreten, çalışan ve kendi ayakları üzerinde durarak geleceğin güçlü kadınları olarak yetiştirelim
Erkek çocuklarımıza kadın ve erkek arasında hiçbir fark ya da üstünlük olmadığını kadınlara saygı duymasını öğretelim
Her ne olursa olsun kadın sürekli düşünülmesi, kontrol edilmesi, değerlendirilmesi gereken bir varlık değildir
Kadının varlığı bile bir problem gibi görülmektedir bunun suçlusu aslında kadınlar değil; Erkek çocuklarının anne ve babalarıdır
Her gün binlerce kadının öldürüldüğü, tecavüze uğradığı ve şiddet gördüğü dünyada
8 Mart Dünya Kadınlar Günü, geçmişiyle birlikte büyüyen bu hareketin, toplum içerisinde ki cinsiyet eşitliğine ve kadın hakları üzerine dikkat çekmektedir ve bizlerde bu haklarımızı sonuna kadar savunalım
Ben sadece 8 Mart’a Kadın ve özel değilim Her gün özelim diyor .,Hicran

Remziye ÇELİK

Yaşanmış bir hayat hikayesi Hicran’a sevgiler