Yaralı Yaralı Sinem Yaralı
Açmadı bağının gülü maralı
Şu insafsız nefsim olmaz oralı
Keşke toprak gibi tevazu olsam

Ekse her bir gelen biçse hasadın
Kudretten bilen se tırpanım masadım
Her kulun gönlünden alsam taşısını
Ateşini söndüren pınarı olsam

Kaçmasa uçarak kuşlar üstümden
Bu nefsim aleme fesat saç masa
Dilim her sine ya yara açmasa
Her kulun sevinci umudu olsam

Uykularım kaçsa kalksam seher de
Tutuş sa çırası sevdanın Serde
Ya Allah Ya Mevla Kerim perverde
Aşk ile zikreden Bir kulun olsam

Bırakma...Allah’ım Kemterin mahzun
Derdime sendedir şifalı Efsun
Sen ki Kerim olan yezdanı haksın
Lütfetsen tabib’im çare mi bulsam

Yükseltir arşına ayrılık ahım
Çok ağlattın Güldür çileyi bahtım
Ben sana aşıktım Su gibi aktım
Hüzün unvanını geçen kul olsam

Ümit kesme yetim hak mevlam Kerim
Estirir isterse lütuf rüzgarın
Bakarsın senin de açar güllerin
Rabb’inin sadık bir Has Kulu olsan

1.12.1996
Mustafa Çoban
Taş kaşık Sakarya