Çok ezgin dediler halime bakıp
Açmak istediler özelleri mi
Dudağım kıvran di durdu bir zaman
Kimseye sırrımı söyleyemedim

Sırdır acilamaz benim geçmişim
Tarif edilemez derdim teşvişim
Ben ki sayfaları yırtıp atmışım
Bulup çöplüğünden söyleyemedim

Adını anacak kimim kalmış ki
Mazim de mutlu bir gün mü olmuş ki
İncimiş canımız yanmış bıkmış ki
Gönül de nefreti söyleyemedim

Sessizce süzüldü iki damlacık
Ayıp tir gormesin yadel adam cık
Kalktım uzaklaştım uc bes adım cık.
Bir şiir le bile söyleyemedim

Sadece Yüksel di biraz ateşim
Varmıdır bilemem dunya da eşim
Simsiyah gündüzüm günüm güneşim
Dost yüzünü görüp söyleyemedim.

Hayal sevgi dolu olsada yetmez
Sevgiyi bilmeyen kulu sevemiyor..
Alemi sevdim ya sevilemedim
Kader bu yalnizlik tecridin deyim
Kurtulup kimseye söyleyemedim

Böyle hüküm verdi beslediklerim.
Ugruna yasayip ve öldüklerim
Varmadı bir turlu demeye dilim
Devrin ayıbını söyleyemedim
Neslin ayıbını soyleyemedim

Beddua gecse de gönülden bazı
İçim el vermedi olmadi razi
Bir şeyler icim de debren di bazi
Kahretsin yinede söyleyemedim

Kıydılar ruhuma katledip onlar
Keyf alip mahvima sevindi onlar
Görüp seyrettim ben yuzlerinde
Kıyıp ALLAH’INA söyleyemedim

Sadece yukseldi biraz ateşim
Varmıdır bilemem dunyada eşim
Simsiyah gunduzum gunum güneşim
Dost yüzü görüp te söyleyemedim