Ya bu akşam da gelip gelip uzanacağım yüreğinin içine
Ya da gömüleceğim kendi yüreğime Vera
Demiştim ya
Bir gün kurursa kızılağaçlar
Dön yüzünü karlı yüreğimin doruklarına
Dön ki ne göreceksin Vera
Gözlerim bakakalmış
Dudağım seni mırıldanıyor
Bir kapı sesi bile yok
Resimler de konuşmaz
Kulaklarım duymuş neye yarar



Senli gecelerin sensizliği yoruyor
Sabahların sessizliği anlamsız
Çaldılar inançlarımı Vera
Kalbim kiracı yabancılığında gövdeme
Kapattım kapıları
Soğusun yüreğim diye dışarıda yatıyorum
Yıldızlara göz kırpıyorum artık
Çünkü herkesin yarası kendi sırtında kanıyormuş Vera
Ben aşkı böyle bilmezdim


Adın sorulur hâlâ benden
Susarım
Düğümlenir ismin dudağımda
Yüzümüze vurduğumuz sular gibi
Kucaklayamadık birbirimizi
Güllerin kokusu sinerken toprağa
Adını koyamamıştık
Omzunda ağlamak isteyişimin
Adı yok Vera
Oysa gelmeyeceğini ezberlemişim adım gibi
Ne satırları ağlatan bir mektup bırakacağım
Ne de kokunu
Sessizce gözyaşlarım sahillere düşerken
Unutma
Özlemin gözlerimi yumana kadar


Kırk yerinden delindi ömür tutmuyor yama
Denizdim bir zamanlar şimdi kurumuş nehir
Umudum darmadağın gözüm dikili cama
Urganlar boğazımda boğup duruyor şehir