Ağaçlar el sallarlar patlayan ham dalları
Aydınlık ve sağlıklı yeşil tente balları

Yatarak güneşlenmek gönle ısı ses parlar
Ateşli al portakal renk sarı dikkat harlar

Yarım çıplak ıslak ağaç yalnız ağlarlar
Asla gece için der parıldar kap dağlarlar

Mevsimlerin havasına kutlama yaparlar
Değişken yaprağıyla mevsime renk renk karlar

Koruyucunun kalbe kaya altında güçlü
Yaratılış doğuşla milyon nesille içli

Üstte hilal yürüten dolunay altı orman
Pırlanta göz kamaştır etkiyi dile sorman

Altında o ağacın yollar uzattım önde
Rüya ver dans yarına gereksinime söndü

Güneş sıcaklığına dillen soğuk duş dallan
Bilgi ince dalına düşünce tren dillen

Dünyaya güzellik yık maviyi dışarı süz
Ağaçla ayakta dur ısıma buz ver köz

Bir ağaç kimin ağız aç prens devalık in
Dünyaya karşı tatlı ol göğüs ver kalbe sin

Ağacınız sizdir kalp bir rengârenk akıldır
İklimden geceni gör gerçekten renk şekildir

Yaprağıyla yaşama Ağaç evlen yüzüğü
Ağaçla hayat basit göz yarın yap tüzüğü

Yankıları şiddetli sancılar vahşi doğa
Hafifin ışınlarına saçlar vurur şu dağa

Sis vadiler kristal sorsan diz nefes tutar
Ağlar kırık evine doğru hareket atar

Ağaç pençelerinde güçlü formda güçlü kan
Fısılda hep ağrıma bilki rüyam sende son

Karga yuvası kale korsan kulede prens
Yaşama koruma hep savun kilidi prens

Bahçede sizi gördüm siz çıplak ve kaslı
Kalbim güzellik hisset, duygum yok sizde yaslı

Mehtaplı ağaç yüzü gülümser dudakları
Gökyüzü nehre akıcı kelebek budakları

Derde Meydan okuyan huzurda iyileş biz
Karşı koyan ölüme Davranış biçimi iz

Kavurucu sıcakta hür bıraktı ten çoban
Şiddetli rüzgâra sırt verdin dingin çaban

Kuş dosta sığınak ver keyifli renk tonunla
Senin altında yolcu mutlu kalır onunla

Parkta ağacı seçtim aşk aşkımı hak etti
Zaman geri dönerek geç kalbe sona yetti

Huzura kutsal ümit Kökler filizlen zengin
Sahip Alçakgönüllü zafer şen cennet engin

Yeşillik ve rüyalar Ağaç gülümser söyler
Kuş olup benimle kal huzura dön ruh eyler

Bir ağaca sahibim o çok özgür bakar
Ağaçtan hoşlanırım çünkü özgürlük akar

Sonbahar gelmeye Ne zaman yapraklar kaldır
Hüzne dertleşme kusar, ondan kışıma daldır

Havlamasıyla dallar derde ağaç pansuman
Güne itaat oldu ağaç devama iman

Kaç nesile genişlet dün zamandan al sürdür
Milyon bellekte rüya vade gerçekte gürdür

Şehir sokak boyunca ağaçlar güçlü tatlı
Renk tonunda ayakta duran insanlar atlı

Sessiz ayakta durur hep hoş biçimde parlar
Ağaca düştü güneş, meyve çiçekler harlar

Ağaç üstünde kalkar ayağa gün ak yüzü
Mahzun mavi göz diker bakar cennet gökyüzü

Daha az ağacı kesin fazla ağaç yetiştir
Ağaç meyveleri ver, sen kökte gün atıştır

Dal ağaç gövdesinden Rüzgâr tut hava uçur
Bazen bir tomurcuğum dal çiçeğe haz kaçır

Uzun boylu ağaçlar var olgun bana hitap
Benim yazımı yazar şimdi bana bir kitap

Yaz kalemim bağrına, şiirimi miras bırak
Öl bedenim tabuta, ağaçlara can tırak
16.08.2008 10.10
(DEMYANLİ)İBRAHİM ÖZDEMİR