Halkın dilinde ve kültüründe; ilginç, eğitici, öğretici, tekâmül ettirici veya bazan da, tersi sonuçlara da götüren.. çok güzel deyişler (tekerlemeler) vardır. Bazısı kısa, bazısı uzun.. bazısı bir beyit, bazısı ise, destan suretinde; çoğunlukla az ve özlü sözle ve unutulmayacak şekilde, meramı anlatmak için kullanılan... Bende sırf çağrışım yapsın diye, “işte bu deyişlerden bazılarını” da kullanarak, aşağıdaki “kendi deyişlerimi” sıralamağa ve beğeninize sunmaya çalıştım. Bakalım, beğendiğiniz bu deyişleri; uzun yıllar, aklınızda tutacak ve yeri geldiğinde de, kullanabilecek misiniz? Ne dersiniz?...

T E K E R L E M E L E R -- D E Y İ Ş L E R

ŞİİR NO: 120 * 25-12-2008

Derler ki; davul bile çalar, “dengi dengine,”
Adama bakarlar, acaba(!) “adam mı?” diye;
Her insanda, eşit olmaz akıl ve seviye!..
Uyan, sahip ol. “Eline, beline, diline...”

Her ademin; “huyu, suyu, fıtratı, farklıdır!..”
Kimi, dimdik durur da; kimi, yandan çarklıdır;
İlimsiz, cahil! Nedense.. “her zaman, haklıdır,”
Sen, bunları çözedur; “artık, kendi kendine...”

Kuşlar bile uyandılar, şu zamanımızda,
Tünüyorlar artık, bostandaki korkuluk da;
Cahiller hepten cesur, arsızlar sokaklarda,
Kör nefsine uyanların, “zararı kendine...”

Toprak; büyük sabırla, bekliyor.. cesedini,
Sonra melek açacak, “o günah defterini!..”
Azar, azar.. yakacak, Cehennem alevini,
Nasıl değdireceksin?.. “Sevdiğin, cesedine...”

12-05-1987 SAAT: 05:15 Konak- İZMİR.
Mürsel Münevveroğlu ([email protected])