Hiç düşündünüz mü?.. “Bana, en çok ne lâzım?..” diye. Sizi bilmem, amma... BANA, “BİR ADAM” lâzım... Fakat bu adam, “adam gibi, bir adam!..”
Siz bu işe, ne dersiniz? Siz de, hiç düşündünüz mü? Ya, size ne zaman ve kaç adam lâzım!!?

BANA BİR ADAM LÂZIM…

ŞİİR NO: 119 * 25-12-2008

Bana, bir adam lâzım. BEN’liğimi, arıtan,
Bana, bir ayna lâzım, Beni, bana tanıtan.

Bana, bir rehber lâzım. Doğru yol’a sevk eden,
Bana, bir aşık lâzım. Gerçek AŞK’ı öğreten.

Bana, bir düşman lâzım. Kör nefsimi tanıtan,
Bana, bir iman lâzım. Cennete kavuşturan.

Bana, bir ermiş lâzım. Dört mezhebi, hak gören,
Bana, bir mürsel lâzım, dört kitabı bir bilen.

Bana, bir hoca lazım, O dört meleği bilen,
Bana, bir alim lâzım, Edebinden eğilen.

Bana, bir imam lâzım, Şeytan’dan uzak duran,
Bana, evliya lâzım. Yalnızca, HAKK’a tapan.

Bana, öğretmen lâzım. Elif-ba’yı öğreten;
Bana, bir veli lâzım. Varlık sırrını çözen.

Bana, dört adam lâzım. “Dört kollu!”ya bindiren,
Bana, çok adam lâzım. Soğuk mezara gömen...

Bana, cemaat lâzım. Son namazımı kılan,
Bana, bir ümmet lâzım. Bir Fatiha okuyan.

Bana, her insan lâzım. Öğütten, ibret alan,
Bana, gerçek dost lâzım. “Garip Mürsel’i!..” anan...”

18-07-2007 -SAAT: 20:45-Konak-İZMİR.
Mürsel Münevveroğlu. ([email protected])