Günü kurtarmayı, hiç düşünmeden
Aklıma geleni, yazıyorum ben…
Sevda bahçesinde, hiç eşinmeden
İğne ile kuyu kazıyorum ben…

Her gün kuşanarak, tebdil kıyafet!
Gördüğü her göze, diyerek afet!
Günbegün artarken, türlü felaket!
Sözde âşıklara, kızıyorum ben…

Gündüz hayalinde, gece düşünde!
Her gün yepyeni bir, sevda peşinde!
Hep yanıp kavrulup, aşk ateşinde;
Okudukça aklımı, bozuyorum ben…

Sistem istedikçe, aşk şiirleri!
Müzmin âşık olur, Türk şairleri!
Nerde gerçek aşkın mübeşşirleri!
Bu işte bir yanlış, seziyorum ben…

Tüm beşeri aşklar, güz gülü gibi!
Açmadan soluyor, iki sevgili!
Biri âşık olur, öbürü deli!
Nafile kendimi üzüyorum ben…

Yok, sevgisizlikten başka bir acı!
Sevgidir canların gerçek miracı!
Bu can bu bedende, zaten kiracı!
Hepsini yan yana diziyorum ben…

Elbet en büyüğü, aşk-ı ilahi!
O aşka saygımız, namütenahi!
Böyle biliyorum, ben hep billahi!
Hayal deryasında yüzüyorum ben…

Karaman-2022/02
Halil Şakir Taşçıoğlu
TDK:

Miraç: yükselme, göğe çıkma, merdiven…
Namütenahi: sonsuz, ucu bucağı olmayan…
Mübeşşir: müjdeci, müjde veren…
Müzmin: süreğen, yerleşik, kronik…